1902 – 1977, Harmonie Kur-Kapel Falcobergia, Valkenburg
Menu text, no JavaScript Log in  Deze pagina in het Nederlands     nach obenzurück

1902 – 1977, Harmonie Kur-Kapel Falcobergia, Valkenburg



1902 – 1977, Kur-Kapel Falcobergia, Valkenburg

Titelseite der Jubileumsbroschüre
Vom 16. bis zum 19. September 1977 feierte die Kurkapelle in Valkenburg ihren 75. Geburtstag. Pierre Schunck war der dritte Vorsitzende dieses Harmonieorchesters.
Er sitzt ganz vorne auf der fünften Stufe von unten.
www.harmonie-kurkapel-falcobergia.nl/

KUR-KAPEL FALCOBERGIA 1902 – 1977

Op 15 november 1895 werd de vereniging voor vreemdelingen-verkeer Falcobergia opgericht waaruit in 1902, terwille van dit vreemdelingenverkeer de harmonie Kurkapel Falcobergia ontstond. Destijds werd gestart met een beginkapitaal van zegge en schrijven 1200,00 gulden.

De eerste directeur van de jonge vereniging werd de heer A. Bossy uit Luik die deze zaak direkt serieus aanpakte. Reeds in 1904 trok men op concours naar Tilburg. Dat dit niet met bange voorgevoelens gepaald ging, bewijst het resultaat dat daar behaald werd. Al was het dan ook maar in de derde afdeling‚ met de hoogste onderscheiding kwam men terug naar Valkenburg alwaar de Kur een ware uitbundige feestvreugde ten deel viel.

Men ging niet op de lauweren rusten en in 1909 toog men naar Zandvoort om de inmiddels opgedane (grote) naam te continueren. Het resultaat loog er niet om: in de eerste afdeling kwam men weer als de beste van het podium met niet minder dan drie eerste prijzen.
Helaas twee jaar later kwam directeur Bossy te overlijden. Er werd naarstig gezocht naar een goede opvolger. Deze werd gevonden in de bekende muzikus prof. A. Charlier, eveneens uit Luik afkomstig, die zijn voorganger reeds tijdens zijn ziekte op opvallend goede wijze had vervangen. Toch duurde het nog tot 1922 voor men de grote stap waagde om de strijd aan te binden met diverse andere verenigingen o.a de bekende harmonie uit Tilburg „Les Echo de la Montagne".
Toch kwam het korps van Charlier met vlag en wimpel uit de strijd te voorschijn en nog wel in de afd. uitmuntendheid. De feestvreugde kende geen grenzen in het land van Valkenburg.
De tijd gaat echter steeds verder en ook de heer Charlier moest wegens vergevorderde leeftijd afscheid nemen van de vereniging die hem zeer ter harte ging.
Hij zorgde echter voor een waardige opvolger de jonge energierijke dirigent Jacques Crillen uit Luik, verbonden aan de opera aldaar. Deze sympathieke dirigent drukte jarenlang zijn stempel op de harmonie, die in amper twintig jaar een enorm succes boekte. Hij was in korte tijd zeer geliefd. Zijn bezielende geest bracht hij over op zijn muzikanten die voor hem door het vuur gingen.
Als in 1989 de eerste voorzitter van de Kur-kapel de heer A. Erens wegens zijn hoge ouderdom zijn functie neerlegt, neemt de heer Alphons Franssen de zware taak als voorzitter over. Alfons Erens was bij de oprichting van de vereniging de promotor en oud-burgemeester der gemeente Valkenburg.

Op http://www.houthem.info/pages/strabeek54.htm lezen we:
Naast burgemeester in zijn geboorteplaats Valkenburg (1894-1907) was Alphons Erens ook van 1900 tot 1912 burgemeester van de gemeente Houthem. Hij volgde daar J.C.F.J. (Frans) Corneli op, die dit ambt van 1856 tot 1900 bekleedde. Vanaf 1903 tot 1945 was Erens president van de raad van bestuur der n.v. Maastrichtse Spijker- en Draadnagelfabriek v.h. Th. Regout en Co. Tevens was hij daar van 1911 tot 1939 directeur.
In Valkenburg was hij mede-oprichter en voorzitter van de Kurkapel en in de Gerlachuskerk in Houthem was hij vele tientallen jaren lang kerkmeester.

Voorzitters
Bron: www.harmonie-kurkapel-falcobergia.nl/

Alphons Erens    1902-1939
Alphons Franssen 1939-1969
Pierre Schunck   1969-1976
Sjeng Stevens    1976-1984
Henk Lemmens     1984-1991
John Weerts      1991-1993
Jean Dorren      1993-2010
Jan Vermeer      2010-2014
Frank Marx       2016-Heden

In het jaar 1936 was een grandioze driedaagse concertreis naar Luxemburg een mooi succes voor dirigent en leden geweest. Het jaar daarna maakte men een reis naar de stad Parijs: de echtgenoten van de leden alsmede een aantal supporters maakten deze reis mee voor een som van 25 gulden en dat voor drie dagen. Voorwaar een groot bedrag.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog is er door de vereniging geen muziek gemaakt aangezien men zich niet wenste aan te sluiten bij de door de Duitsers ingestelde kultuurkamer. De oorlog was echter goed en wel afgelopen of de repetities namen weer een aanvang. Nu onder de bekwame leiding van respektievelijk de heren M. Ogier en M. Koekelkoren. Laatstgenoemde was ook lange tijd lid van de Kur-kapel. Deze heren hebben de dirigent Crillen op waardige wijze vervangen‚ die in 1947 weer de dirigeerstok ter hand nam.
In 1949 ging men weer op concours naar de glasstad Leerdam en dan in de superieure afdeling. Op Pinksterzondag gaf men een generale repetitie in het Pavillon in Valkenburg en de algemene beoordeling van vele kenners van de muziek was eensluidend: deze Kur-kapel is niet te verslaan. Zo zou het ook uitkomen. De Kur-kapel kwam terug met de hoogste prijs, ’t hoogste aantal punten van het hele concours met lof van de jurie en de directeursprijs. Een grote kristallen bokaal werd aan de stralende heer Crillen overhandigd die roerend zijn leden dankte.
Na afloop van het concours werd er ’s avonds nog aan concert gegeven voor duizenden belangstellenden waarna op dinsdag­middag de Kur zuidwaarts trok om een waarlijk grandioze ontvangst in Valkenburg te ontvangen. Zij nog vermeld dat ook in 1948 met groot succes was opgetreden in ’s Gravenhage waar de jurie eensluidend zijn lof uitsprak over de prestaties van dirigent en leden. Een jurielid schree in zijn rapport: Dit is waarlijk het beste wat wij in deze drie dagen gehoord hebben. Behoeft voor vakwerk niet onder te doen.
In 1955 werd er wederom deelgenomen aan een concours. Men ging naar de stad Luxemburg om daar deel te nemen aan een internationaal muziekconcours en weer kwamen de Kur-kapellers beladen met lauweren naar het Geulstadje terug. In de superieure afd. een eerste prijs en de Ereprijs der stad Luxemburg.
In 1957 nam de heer Crillen wegens vergevorderde leeftijd afscheid van zijn Kur-kapel en menig lid speelde met in in na ogen het afscheidsconcert dat bij die gelegenheid gegeven werd.
Toch gaat men niet bij de pakken neerzitten en onder deskundige leiding van de nieuwe dirigent, de heer Sleyvers uit Heel, trekt men er weer op uit om de muzikale strijd aan te binden met andere verenigingen. De reis gaat nu in 1960 naar Venray en hoe kan het anders, weer komen de Valkenburgse muzikanten met roem beladen in Valkenburg terug. Als men dn in datzelfde jaar naar de landskampioenschappen gaat in Deventer scheelt het maar een paar puntjes of men is hierin ook geslaagd.
Om zich voor te bereiden op het 60-jarig jubileum, gaat men opnieuw op concours naar Schaesberg en wederom is de eer voor de Valkenburgse muzikanten.
In 1963 wordt een concertreis naar het Groothertogdom Luxemburg gemaakt onder de leiding van de inmiddels nieuwe dirigent, de heer Joosten uit Schinveld. Na een concert in Vianden en vooral na het spelen van de ouverture tot de opera La Forza del Destino (de macht van het noodlot) van Verdi zijn de Italiaanse gastarbeiders zo enthousiast dat enkelen van hen de dirigent en leden onder bloemen bedelven.
De voorbereidingen voor het 60-jarig jubileum zjn in volle gang als er besloten wordt, weer aan een concours deel te nemen en wel in Schaesberg bij de zustervereiniging Alouisiana. Weer valt de eer aan de Valkenburgse Kur-kapel ten deel en de huldiging van dirigent en leden op de daarna gehouden receptie is overweldigend.
Als na een slepende ziekte de mede-oprichter en secretaris-penningmeester, de heer Alphons Smeets, in 1968 komt te overlijden, wordt hij onder enorme belangstelling in Broekhem ten grave begeleid met treurmuziek. Inmiddels is er voor de Kur-kapel weer een stille periode aangebroken en is men verplicht, meerdere bestuursleden en leden-muzikanten naar hun laatste rustplaats te begeleiden. Vele trouwe leden hebben wij in de laatste decennia naar hun laatste rustplaats begeleid en het is onze plicht hen hierbij nog eens te gedenken.