Jezuïetenklooster

waren naar hun Vaterland vertrokken. De overste en nog een paar paters waren gaan onderduiken bij de Rector van het klooster St.Pieter, Rector Eck, een heeroom van mijn vrouw. Deze belde mij op met het verzoek om eens dringend bij hem te komen. Ik dacht niet anders dan dat nu de zusters van St Pieter aan de beurt waren om naar Duitsland geëvacueerd te worden, zij waren immers ook van duitse oorsprong. Echter op de rectorskamer zaten de duitse paters. Zij hadden één grote zorg. En wel de heilige vaten en de kostbare misgewaden waaraan zij een sacrale waarde hechtten, dat die niet in handen zouden vallen van de heidense SSers. Hun verdrijving uit het klooster was al een paar dagen oud, en verschillende families uit Valkenburg (met name Caselli en Wijsbek-Caselli) hadden al schilderijen en andere bereikbare dingen in bewaring genomen. Zij hadden dit makkelijk kunnen doen omdat enige dagen het klooster verlaten was geweest. Doch nu was een aannemer met arbeiders bezig om de komst der aanstaande "Reichsschule" voor te bereiden. De paters vroegen mij als voorzitter der K.A. of ik iemand wist die het zou aandurven om hun kostbaar bezit aan kelken, monstransen, misgewaden en reliquien weg te halen. Een en ander was in een kluis, onder de sacristie van hun kerk. Ik zou dan eens uitzien wat er te doen viel en kreeg de sleutels van klooster sacristie en kluis mee. Het blote toeval werkte weer in de hand. Een uitvoerder van het werk in het klooster belde op of wij niet de vuile was die de jesuiten hadden achtergelaten konden ophalen reinigen en weer terugbezorgen. Dat was de grote kans om midden op de dag het "kelkenkarwei" te gaan opknappen. De bestellers waren met de wagens op stap, doch het paard en de paardenkar waren thuis. Met de buurman Kaspar Donners ging ikzelf erop af. Met een stel wasmanden mee. Na de manden zowat gevuld te hebben, ging ik ook eens in de sacristie zien, of aldaar ook niet "vuile misgewaden" waren. De monstransen kelken en misgewaden verdeelden wij over de wasmanden onder het vuile wasgoed, de arbeiders van daar hielpen ons om de zware manden in de kar te hijsen, en Kaspar en ik kwamen heelhuids thuis. Heeroom Eck kon de paters geruststellen dat alles naar wens verlopen was. Maar wij zaten opgezadeld met een grote waarde aan vijandelijk vermogen. Doch daarbij bleef het niet. De Reichsjugendführer Rosenberg was uit Litouen afkomstig. Het nieuwe bestuur (van de Reichsschule)wilde hem een bibliotheek schenken uit Litouwen afkomstig en zoiets was in de Jesuiten-biblio- theek. Maar men kon zich niet terecht vinden omdat de kaarten- bak door elkaar lag. Dus werd de pater bibliothekaris uit duitsland terug gehaald en diende deze boekenreeks samen te stellen. Welnu de pater verzocht mij om de wasch ook voor de Reichsschule te blijven verzorgen. Hij zou wel kans zien om als de chauffeur kwam, enige boeken onder de was te stoppen. Verder sleepte hij kleinere exemplaren zelf eruit onder zijn lange priesterkleding verborgen. En alzo kwam elke week, zolang die pater daar werkte, een kostbaar boek naar ons toe. Op onze slaapkamer in de klerenkast hingen kostbare handgebor- duurde misgewaden, achter de kleren stonden verborgen de kelken. En in de archiefruimte achter het kantoor stonden de oude boeken. Al spoedig werd mij hardhandig duidelijk gemaakt dat deze opberg- methode levensgevaarlijk was.
Pierre Schunck