|
|
|
|
|
Pessoas | Eventos/ Históricos | Grupos de resistência | Cidades e Vilas | Campos de concentração | Valkenburg 1940-1945 | Lições da resistência |
Levensmiddelen voor de grottenTamanho original 2464 × 3472 pxDe oorspronkelijke handgeschreven versie van dit relaas is gedetailleerder. Hij is hier ook te lezen, natuurlijk in overgeschreven en dus beter leesbare vorm. Op 14 september 1944 werd Valkenburg tot aan de Geul bevrijd. De bevolking zat verscholen in de gangenstelsels, die in de loop van de eeuwen zijn bij de winning van kalksteen zijn ontstaan. Buiten, boven hun hoofden, woedde een artillerieduel tussen de Duitsers en de Amerikanen. Er dreigde honger in de grotten. Pierre Schunck moest iets doen. Na de oorlog heeft hij zijn herinneringen opgeschreven. Daarin schrijft hij: Voor de in de grotten verblijvende bevolking van Valkenburg werd de voedselvoorziening schaars. Ik vroeg onze bevrijders, of zij konden helpen. 16 September bij de bevrijding van Maastricht, kreeg ik de mededeling, dat Militair Gezag in Maastricht beschikte over duitse legervoorraden en dat ik daar terecht kon. Mij werd een soldaat met jeep ter beschikking gesteld, om de voedsel- problemen met M.G. te gaan oplossen. Ik kreeg de waarschuwing, dat vanuit de hoogte bij Schimmert, nog steeds naar de tegenoverge- legen bevrijde helling gevuurd werd, en de prov.weg naar Maastricht in het schootsveld lag. Gezien de urgentie gingen we toch op weg. Over de verlaten weg ging de reis zonder incidenten, ik zag slechts boven Ravensbosch wolkjes van ontploffende granaten. In Maastricht bij M.G. binnenkomend, werd ik verwezen naar een stampvolle wachtruimte, om mijn beurt af te wachten. Ik ging naar buiten en keerde terug met mijn zwaarbewapende chauffeur, nadat ik mij voorzien had van mijn “salamander—band” (teken der illegaliteit) De orde—bewaker kreeg van mijn begeleider in Am.Engels de vraag : “waar is je commander”. Prompt werden wij langs alle wachtenden heen naar de “commander” geleid. Ik legitimeerde mij, (wijzend op de armband) als rayonleider der L0 in Valkenburg. De Militaire gezaghebber stond ter begroeting op, zond alle mensen weg, en vroeg waarmee hij mij kon dienen. Ik vroeg levensmiddelen voor de bevolking, in de grotten verblijvende en vervoer ervan. Ik verzocht om mediese hulp voor de in de grotten verblijvende zieken. Voor vervoer wist hij te kunnen zorgen. Met hulp van de voedselcommissaris Niesten kon ik rekenen op een deel van in beslag genomen duitse voorraden. Voor mediese verzorging zou het Rode Kruis worden ingeschakeld. De voedselcommissaris vond ik bij de Sphinx. Deze hielp uitstekend. In de gaarkeuken bij de Sphinx werden een hoeveelheid tonnen , (gereinigde vuilnisemmers) met warm voedsel gevuld. Het vervoer bleek een grote vrachtwagen der ENCI te zijn. Brood kwam van de Maastr.Broodfabriek, in een bestelwagen van een plaatselijke drogist. De voeding was dus klaar. Na een paar dagen kwamen van het Rode Kruis een arts, een verpleger, een paar officieren en ettelijke journalisten. Deze voedselvoorziening is doorgegaan tot en met de verzorging der evacué’s uit Kerkrade, die ten dele naar Valkenburg kwamen. Toen de Amerikanen konden doorstoten naar de mijnstreek, hield de duitse beschieting op, en kon de bevolking de grotten verlaten. Album : Resistência zoom 24.350649350649%
|