Menu text, no JavaScript Log in  Deze pagina in het NederlandsDiese Seite auf DeutschThis page in English - ssssCette page en FrançaisEsta página em Portuguêshaut de pageretour

Jean Cremers × Catharina Eck 27 apr 1908
Wielke Cremers | Gerda Cremers | Joop Cremers | Jetty Cremers

Hotel Cremers


Valkenburg et le tourisme

L’histoire d’une famille est étroitement liée à l’histoire de la région. C’est toujours et partout le cas. Par exemple, pour la famille Schunck à Kettenis, ce fut l’essor et le déclin de l’industrie textile. À Heerlen, les Schunck étaient étroitement liés à l’exploitation du charbon. À Valkenburg, le tourisme était et reste la principale source de revenus : De plus en plus de Valkenbourgeois y trouvent leur gagne-pain.

Vers le milieu du XIXe siècle, une nouvelle source de revenus s’est développée : le tourisme. Les vacanciers et les excursionnistes découvrent l’environnement unique et encore intact dans lequel se trouve Valkenburg et visitent la ville pour y passer une journée de repos ou de courtes vacances. Au début, cette activité était réservée à quelques privilégiés, mais les trois hôtels de Valkenburg d’antan se sont rapidement multipliés. La construction de la ligne de chemin de fer d’Aix-la-Chapelle à Maastricht en 1853, avec une gare à Valkenburg, a constitué une étape importante dans le désenclavement de la petite ville du Geul, qui était jusqu’alors relativement difficile d’accès. [1]

Dans le même temps, une forme de tourisme émergeait dans de nombreux endroits en Europe, en particulier pour les plus aisés, qui était également censée avoir des effets bénéfiques sur la santé. Les villes les plus proches de ce type de tourisme étaient Spa et Aix-la-Chapelle. A Valkenburg l’on souhaitait également répondre à ce nouveau besoin et l’on pensait disposer d’un atout unique : les kilomètres de galeries souterraines des carrières de calcaire, appelées "grottes de marne". Dans ces galeries, la température est constante et l’humidité élevée tout au long de l’année. Idéal contre les maladies pulmonaires, voulait-on croire. Aix-la-Chapelle et Spa avaient leurs sources thermales, mais Valkenburg allait devenir une Luftkurort, une station climatique, un endroit où l’on pouvait se rétablir dans les grottes. Et en surface, profiter de la richesse naturelle et culturelle de la région.

En 1885, le syndicat d’initiative VVV Het Geuldal fut fondé, le premier aux Pays-Bas. En 1898, elle érigea une tour de guet en bois en 1906, le comité des thermes de Falcobergia construisit la tour Wilhelmina en marne. Pendant la période thermale 1890-1930, les ruines du château, les murs de la ville avec les portes et la nature étaient appréciés des touristes fortunés, en raison de l’idéalisation du ‘paysage magistral’. On croyait que l’air de Valkenburg était plus sain, en raison de l’absence de ‘mal-aria’ ( air vicié ). Le secteur hôtelier se développe, surtout entre le centre historique et la gare. Des familles aisées ( des ‘hollandais riches’, càd des riches du nord du pays ) ont bâti de nombreuses villas et maisons de campagne à la périphérie de Valkenburg [2]

L’un des premiers à s’engager pour le développement du tourisme à Valkenburg fut l’industriel de Tilburg Armand Diepen. [3]
Il acheta un vaste terrain de collines et de forêts à proximité de sa maison, la Villa Alpha, et y fit aménager un Rotspark (parc des rochers) durant l’hiver 1892-93. Un an plus tard, il acheta la forêt Polfer adjacente. Ses fils Karel et Jan Diepen continuaient à stimuler le tourisme en construisant les Catacombes [4] en 1910 et le théâtre en plein air en 1916 [5], c’est-à-dire pendant la Première Guerre mondiale. Le tourisme à Valkenburg a alors reçu un coup de pouce supplémentaire en raison de l’isolement dans lequel se trouvaient les Pays-Bas neutres. Le tourisme transfrontalier n’était plus possible, mais Valkenburg avait encore juste assez de charme quasiment étranger pour offrir une alternative raisonnable.
Pour réaliser leurs projets, les frères Diepen ont travaillé de manière intensive avec l’architecte Pierre Cuypers, qui a beaucoup travaillé à Valkenburg. [6]

Le résultat de ces travaux est bien connu : Valkenburg est devenu la principale attraction touristique de la région, avec 1,2 million de nuitées par an et un grand nombre d’excursionnistes. [1]

Les principales attractions touristiques sont restées les mêmes depuis un siècle : la nature qui entoure Valkenburg, le paysage urbain protégé et un grand nombre de monuments nationaux dans la ville historique elle-même, les nombreux monuments dans les villages de la commune, dont une dizaine de châteaux, plusieurs moulins à eau et plusieurs fermes carrées typiquement limbourgeoises, un certain nombre de grottes de marne et d’autres attractions touristiques ( en particulier à Valkenburg-Centre ), et les nombreuses activités qui constituent traditionnellement une attraction majeure pour les visiteurs ( notamment le carnaval, les cortèges, les foires, les marchés aux puces, les spectacles en plein air et les événements sportifs ). [7]

  1. valkenburg.nl Geschiedenis
  2. Met Fruit Erop Uit, VVV Zuid-Limburg
  3. wikipedia, Villa_Alpha Nederlands
  4. Rom. Katakomben, Valkenburg, wikipedia NederlandsDeutsch
  5. Openluchttheater Valkenburg, wikipedia NederlandsFrançais
  6. Pierre Cuypers, architect in Valkenburg
  7. De Fluweelengrot, Valkenburg aan de Geul
  8. Gedenkboek bij het veertig-jarig bestaan der Vereeniging "Het Geuldal" te Valkenburg, 1885-1925


1929 - Catharina et Jean Cremers-Eck entre des clients de leur pension de famille, Muntstraat 7

Pension de famille Muntstraat 7

Catharina et Jean Cremers-Eck sont venu.e.s à Valkenburg entre la naissance de leur fille Gerda ∗ 10 september 1912 à Heerlen) et leur fils son Joop (∗ 7 juni 1915 à Valkenburg, donc pendant la première guerre mondiale). Jean y est devenu enseignant à la MULO pour garçons et il a également aidé des réfugiés belges. Un million de Belges sont venus aux Pays-Bas pendant la Première Guerre mondiale (Wikipedia hollandais) et beaucoup d’entre eux à Valkenburg. Une pandémie de grippe espagnole a éclaté à la fin de la guerre en raison des nombreuses personnes affaiblies qui se déplaçaient partout en Europe.




Jean Cremers décoré par le Roi belge


1927/28 – Pension Cremers

A la Muntstraat à Valkenburg, sa femme Catharina Cremers-Eck a ouvert une pension de famille, en collaboration avec quelques voisin-e-s, où les client-e-s ont passé la nuit. Au numéro 7 se trouvait la salle à manger, la réception et la résidence privée de la famille Cremers. C’était l’origine de l’hôtel Cremers.
Christine Schunck a écrit à propos de cette photo:
« Gerda et Joop avaient une chambre noire derrière la terrasse de la pension dans la grotte calcaire sous la ruine du château ( l’entrée est visible sur cette photo de 1927/28 ). »

Il n’était pas étonnant que Jean Cremers ait également été victime de la grippe espagnole. Il n’est plus possible de savoir si la décoration royale était liée à sa maladie.


   518

Jetty Cremers sur Hotel Cremers à l’occasion de la 80e anniversaire de sa sœur Gerda

Avant d’apprendre plus sur l’histoire courte mais puissante de l’hôtel Cremers, nous y aurons une impression plus personnelle par les souvenirs de Jetty van Zutphen-Cremers, qui a grandi dans l’hôtel. Elle les a écrit beaucoup d’années plus tard, en partie vu avec les yeux de la petite fille, qu’elle était encore à cette époque, en partie avec ceux de l’historienne de l’art, qu’elle serait plus tard.

« Beaucoup d’années de bonne santé avec Pierre »
je te souhaitais déjà. La fête est fini maintenant.
Maintenant, j’aimerais attirer l’attention sur la relation qui existait et existe toujours entre nous deux.
Quand je suis né à Valkenburg, Muntstraat 7 le 4 juin 1923, tu avais plus de 10 ans. C’était la saison haute. Tu avais probablement le job de t’occuper de moi. Et tu as continué à le faire.
Quand j’étais une petite fille, je l’ai trouvé génial d’avoir une si grande sœur qui pouvait tellement bien jouer de l’accordéon, piano et violon. C’était encore plus une fête, quand Piet Bos est venu avec son saxophone. Je pense que je sais toujours exactement où le piano était. Dans le véranda. Vue de l’extérieur, dans le coin de gauche. Est-ce vrai?
Toi, en tant que ma sœur aînée, ne t’occuperais pas seulement de moi. Tu devais aider dans l’hôtel tôt. Tu as apporté ta contribution qu’en ’29-’30 un nouvel hôtel pouvait être construit. Wielders de Sittard était l’architecte. Il a appliqué les principes du mouvement De Stijl. Tu te souviens des chaises et des tables dans la salle d’entré ? Les couleurs contrastantes et les superficies colorées dans la salle de conversation ? Maintenant, l’hôtel est complètement détraqué. C’est horrible.
Les années trente. Lorsque les temps sont mauvais, cela affecte bientôt aussi le secteur de l’hôtellerie. Toi, et Wielke au bureau, vous avez aidé à faire avancer les choses. ( Jopie pouvait étudier, et moi j’étais trop petite ).

Le pivot, la force motrice derrière tout était maman.
Elle se leva première et alla se coucher dernière. Elle pouvait cuisiner comme les meilleurs. Aucun cuisinier ne l’a jamais dépassé. Mais surtout, elle était une bonne mère. Sais-tu que j’appelle encore « Maman ! », quand quelque chose de grave arrive à moi ?
Chère Gerda, beaucoup de gards t’ont trouvé adorable. Il y avait beaucoup de candidats - dix pour chaque doigt - qui voulaient mettre le grappin sur toi. Pascal Randou a presque réussi.
Pierre Schunck a réussi complètement. Il s’est enfui avec toi. Oui, c’est comme ça que nous l’avons vécu lorsque tu es partie. Pour moi c’état très grave. Mais au moins, tu étais encore à Valkenburg. Et tu as toujours eu du temps pour nous.
Pierre Schunck est toujours ton compagnon quotidien. Depuis 56 ans. Pierre et toi, vous avez eu une vie fertile. Non seulement en termes de qualité et de nombre d’enfants. Votre vie a également porté ses fruits à d’autres gens.
Tu étais toujours là, quand j’en avais besoin, en paroles et en actes.
Gerda, tu as grande importance pour moi depuis toujours!
Peux-je te remercier pour tout ?
Ta sœur
Jetty


Hotel Cremers avant 1936

321 - ca. 1930 - hotel Cremers
Images Hotel Cremers

 
  Catharina & Jean Cremers-Eck 1933
Images de la famille Cremers-Eck

 

L’hôtel Cremers fut construit à la fin des années vingt du vingtième siècle dans le style de l’École d’Amsterdam et il fut ouvert la Pentecôte 1930.
Selon Jetty Cremers, qui a grandi dans l’hôtel et étudié l’histoire de l’art après, le bâtiment a le style du mouvement De Stijl Je mentionne cela sans aucun commentaire supplémentaire.
Selon les normes de l’époque, il était très confortable.
L’architecte était Jos Wielders,
∗ 03/09/1883, † 30/04/1949.
Beaucoup de ses œuvres sont décrites comme expressionnistes. Il a également conçu la célèbre tour d’eau près de Schimmert.
Ses clients étaient Jean Cremers (1878-1947) et Catharina Cremers-Eck (1882-1950). Catharina l’a financé principalement avec les revenus de sa pension de famille à la Muntstraat 7, voir ci-dessus. Elle a également eu la gestion quotidienne dans l’hôtel, car Jean Cremers était déjà handicapé à cette époque par les conséquences de la grippe espagnole. Cependant, il a dû signer tous les documents financiers car jusqu’en 1957, les femmes mariées en Hollande n’étaient pas complètement douées en affaires.


Pendant et après la Seconde Guerre mondiale

Pendant cette période, Catharina savait déjà qu’elle resterait sans successeur dans l’hôtel. Elle avait espéré que sa fille Gerda prendrait la direction un jour. Selon sa propre déclaration, celle-ci aurait aimé le faire. Elle avait aidé à mettre en place l’hôtel et avait ainsi appris tout ce qu’une hôtelière doit savoir et pouvoir. Mais elle s’était mariée le 3 octobre 1936. Son mari, Pierre Schunck, aurait dû être impliqué. Mais il n’avait aucune ambition réelle dans cette direction, parce qu’il n’était tout simplement pas le genre d’homme pour cela.
Pendant l’occupation, les Allemands saisirent un certain nombre d’hôtels à Valkenburg pour leur personnel dans la région. D’entre eux l’Hotel Cremers.
Le couple Cremers-Eck savait maintenant que son temps dans l’hôtel était terminé. Ils ont déménagé à la Grote Straat (aujourd’hui Grotestraat Centrum). Ils vivaient au-dessus d’un magasin, en face de la mairie de l’époque, aujourd’hui musée régional. Parce que les soldats allemands y entraient et sortaient, la grand-mère n’a pas permis à ses petits-enfants de se tenir près de la fenêtre avec un verre de limonade orange. C’était un bel appartement. Ils y vivaient encore après la guerre, jusqu’à ce que la maison de Plenkertstraat 92a (ancien numéro de maison) soit finie.

Cette maison fut construite sur le terrain de la blanchisserie P.Schunck, Plenkertstraat 92. L’architecte était le même Frits Peutz, qui avait également conçu le Palais de verre à Heerlen. Il devrait devenir la résidence du couple Cremers-Eck et leurs filles non mariées. Peter Schunck, qui a commandé sa construction, était le beau-père de Gerda Cremers, donc le père de Pierre Schunck, qui était le directeur de la blanchisserie.

Nous ne savons pas encore quelle construction contractuelle est à la racine de ceci. Selon le certificat de propriété ci-dessous, le 20 avril 1953 Mme F.J.H.M.Dohmen-Schunck de Heerlen était le propriétaire. Qui est-ce? La fille de Peter, Maria Leonie Christina Schunck, appelée Christine, avait des initiales complètement différentes, mais aucune autre Mme Dohmen-Schunck n’est connue dans la famille de Peter Schunck. Pourtant, cela devait avoir à faire avec cette famille, ce qui témoigne également le fait que les pierres ont été livrées par la carrière Kunrader Steengroeve en Kalkbranderij P.Schunck.
Une hypothèse : quand les Allemands ont été chassés de Valkenburg en Septembre 1944, l’hôtel était libre aussi. Parce que Catharina était maintenant trop vieille pour continuer l’exploitation de l’hôtel, ce fut l’occasion idéale de le vendre. Acheteur était la famille du mari de sa fille Gerda, en les personnes de Peter Schunck et sa fille Christine. La contrepartie était-elle peut-être une rente viagère avec du logement gratuit? Comme mentionné, c’est jusqu’à présent une hypothèse, qui en outre n’explique pas la question des initiales. D’autres recherches auront plus de clarté. Par les nouveaux propriétaires, l’hôtel a été loué à la famille Cobbenhagen, qui l’a exploité de 1945 à 1954, voir ci-dessous.

Mariage Jetty Cremers - Jan van Zutphen
Mariage Jetty Cremers - Jan van Zutphen

Jean Cremers est décédé le 2 mai 1947, avant le déménagement à Plenkertstraat 92a, à l’âge de 68 ans, après une invalidité longue et croissante à la suite de la grippe espagnole. Catharina Cremers-Eck et sa fille Wielke Cremers vivaient à la Plenkert de 1947 à 1949. Jetty avait déjà déménagé en août 1948 à l’occasion de son mariage.
Catharina et Wielke ont déménagé à Bogaardlaan 7 à Valkenburg à la fin de 1949, lorsque Pierre et Gerda Schunck-Cremers sont revenus de Bonaire et ont dû vivre quelque part. La mère et sa fille sont mortes en 1950.


Des nouveaux exploitants

685 - Hotel Cremers ⇒ Hotel Austen
Hotel Cremers
⇒ Hotel Austen

Dans un article de la dernière édition de 2016 du magazine trimestriel KIJK op Valkenburg, publié à Valkenburg, sur l’hôtel Vue des Montagnes - maintenant Hôtel Vue - à Houthem, on peut lire que la famille Cobbenhagen exploitait cet hôtel de 1945 à 1954.
D’après l’acte notarié du 20 avril 1953, l’hôtel avait déjà été vendu en ce moment là par Christine Schunck, belle-sœur de Gerda Schunck-Cremers. Nous ne savons pas quand et dans quelles circonstances elle l’a acheté. La famille Cobbenhagen l’a exploité en tant que loueurs. Ensuite, l’hôtel fut acheté par la famille Austen. Ils ont continué l’exploitation jusqu’au début des années 90 du siècle dernier. Ensuite, l’hôtel reçoit le nom Parkzicht.

En 2014, l’hôtel déjà abandonné fut fermé par le maire en raison d’une plantation de chanvre trouvée dans la cave. Après la fin de la fermeture forcée (6 mois), un nouveau propriétaire a commencé la reconstruction et la rénovation du bâtiment. Ce sera l’un des bijoux de Valkenburg à nouveau!

539 - Folder Hotel Cremers 1
540 - Folder Hotel Cremers 2
541 - Folder Hotel Cremers 3


Sources et réactions

Le contenu du texte ci-dessus est principalement la compilation d’une correspondance entre un beau-fils et certains enfants de Gerda et Pierre Schunck-Cremers, complétés par des recherches propres. Cette correspondance est montré ci-dessous, trié selon les questions du beau-fils mentionné et les réponses à ce sujet. Il est intéressant pour ceux qui veulent lire les formulations exactes, car l’essentiel est déjà écrit ci-dessus.
Ce ne sont pas des données sensibles, il s’agit uniquement de personnes qui ne sont plus en vie, ce qui signifie aussi que personne ne vit encore aux adresses indiquées. Par conséquent, cette page est généralement accessible. Les frères et sœurs participant-e-s ont reçu un numéro au lieu de leur nom, car elles-ils sont toujours en vie.
Il commence par un courriel du 8 septembre 2012, avec quelques questions sur Hotel Cremers et ses propriétaires, le couple Catharina Eck, 1882–1950 et Jean Cremers, 1878–1947, à leurs descendants. À ce sujet, il y a eu quelques réponses au cours des années.


Hun kleinkind 1 schrijft op 11 sep. 2012:

Ik weet nog heel goed dat opa, oma en tante Wielke in de Grote Straat woonden, boven de zaak van de fam. Smeets, meen ik. Dat was een mooie grote verdieping; ze hebben daar ook nog na de oorlog gewoond, totdat het huis in de Plenkert klaar was. Dat huis is gebouwd voor opa, oma en hun 2 dochters, Wielke en Jetty, op initiatief van pa. Hoe dat met de kosten zat weet ik niet. Jetty is vanuit dat huis getrouwd in 1948; maar ze woonde toen al niet meer echt thuis.
Ze is ziek geworden en is niet lang na oma overleden in 1950.
Oma en tante Wielke zijn vanuit het Kunradersteenhuis in de Plenkert verhuisd naar de Bogaardlaan omdat onze familie terug kwam uit Bonaire en ergens gehuisvest moest worden. De wasserij was inmiddels verkocht aan Hennekens.


Kunderstein, Raarberg, Meerssen

De huizen in Meerssen zijn door opa Schunck gebouwd voor zijn twee oudste dochters: Jos en Lou, inderdaad met steen uit zijn eigen groeve in Kunrade. Tante Jos (moeder van Otto) heeft er niet lang gewoond maar de fam. Janssen zoals jullie weten wel.
Voor de fam. Cremers heeft er nog iemand anders gewoond, maar dat weet Jean misschien nog wel.

22-10-2016. Een ander familielid schreef in dit verband:

Beste familie,

In het laatste nummer van het Valkenburgse kwartaalblad ‘Kijk op Valkenburg’ staat een uitgebreid artikel gepubliceerd over Hotel Vue des Montagnes – tegenwoordig Hotel Vue – in Houthem.
Bij het lezen van dit stuk kwam ik een korte passage tegen waarin gesproken wordt over hotel Cremers, het hotel van jullie grootmoeder (zie laatste tekstblok meegezonden bijlage). Hierin staat vermeld dat de fam. Cobbenhagen dit hotel exploiteerde van 1945 (?) tot 1954. Daarna gaat de exploitatie over naar de familie Austen, die deze voortzetten tot begin de jaren negentig in de vorige eeuw. Vervolgens krijgt het hotel de naam ‘Parkzicht’.
Pieter Austen, advocaat te Valkenburg …, liet me weten dat zijn ouders het hotel kochten van Peter Schunck (datum tansportakte moet ik nog opvragen). Pieter heeft na de beëindiging van de hotelexploitatie nog enige tijd kantoor gehouden in een deel van het hotelgebouw.

Wat ik weet is dat hotel Cremers door jullie grootmoeder is gebouwd in de dertiger jaren. In die dagen een zéér emancipatoire daad! Het gebouw had de kenmerken van de Amsterdamse school en was voor die tijd zeer comfortabel.
Twee jaar geleden werd het niet meer in gebruik zijnde hotel door de burgemeester gesloten wegens een in de kelder aangetroffen wietplantage. Nadat de gedwongen sluiting (6 maanden) was opgeheven, is een nieuwe eigenaar begonnen aan de restauratie en renovatie van het gebouw. Het wordt weer een van de pareltjes in Valkenburg!

M.b.t. het hotel heb ik een aantal vragen, waarop jullie mogelijk een antwoord kunnen geven.
(Klik op een vraag en je komt bij het antwoord terecht. Als je daar ook weer op de vraag klikt, kom je hier terug. Voor de kleurencode over de auteurs van de antwoorden, zie iets verder beneden.)


Januari 1929 - vakantie familie Cremers in Cannes
  1. Met welke middelen werd de bouw gefinancierd?
  2. Tot wanneer heeft jullie grootmoeder het hotel voor eigen rekening en risico geëxploiteerd?
  3. Hoe verliep de exploitatie tijdens de bezetting (1940-1944) en na de bevrijding van Valkenburg?
  4. Wat was de positie (eigenaar/huurder/exploitant?) van de familie Cobbenhagen-Wetzels in de periode 1945-1954?
  5. Jullie grootouders verhuisden in 1947 naar de Plenkertstraat en gingen wonen in een huis dat door Peutz, architect van het Glaspaleis (en vaste architect van Peter Schunck?), ontworpen was.
    Waar verbleven jullie grootouders tussen 45 en 47 toen de familie Cobbenhagen zijn intrek had genomen in hotel Cremers?
  6. Aan wie en wanneer verkochten de grootouders Cremers het hotel? (aan Peter Schunck?)
  7. Werd met de verkoopopbrengst het pand in Plenkertstraat gefinancierd?

Ik hoop dat bij jullie enige kennis aanwezig is waarmee antwoord gegeven kan worden op bovenstaande vragen.

Groeten,


De antwoorden op deze vragen zijn vooral afkomstig van de onderstaande personen, in volgorde van leeftijd. Ze zijn niet alleen door de kleur van de tekst van elkaar te onderscheiden, maar ook door met de muis over de tekst te bewegen, wanneer je een groot beeldschrem hebt.
kleinkind
kleinkind 3
kleinkind 5
Hier en daar is deze volgorde ook nuttig in de tekst, omdat de informatie van kleinkind 5 die van de anderen voor een deel corrigeert.

[…]
Opa Cremers was leraar/onderwijzer aan de ULO/MULO in Valkenburg. Hij was actief in het verenigingsleven in Valkenburg. Zo was hij betrokken bij het openluchttheater en Rotspark, VVV etc. Hij was op het einde erg ziekelijk en is eerder opgehouden met werken. […] Hij heeft nooit in de Plenkertstraat gewoond. […]

Beste …,
Gisteren heb ik al gewezen op mijn artikel in Het Land van Herle, jaargang 65 (2015), nr.3, p.98-126, waarin 4 pagina’s gaan over hotel Cremers en de eerste eigenaars. Het nr. is nog voor 5 euro te bestellen bij de redactie van het tijdschrift. Nu je 7 vragen, voor zover mogelijk, want in het archief van Pierre Schunck en Gerda Schunck-Cremers zitten geen financiële stukken.

  1. Met welke middelen werd de bouw gefinancierd? Volgens mij is het hotel op de gebruikelijke manier gefinancierd, door eigen vermogen van echtpaar Cremers-Eck en vreemd vermogen van de bank (verhouding 70-30?).
    De architect van het hotel was Jos Wielders, ∗03-09-1883, †30-04-1949 Sittard. Het hotel werd geopend in 1930 met pinksteren. Opdrachtgever waren Jean Cremers (1878-1947) en Catharina Cremers-Eck (1882-1950). Catharina heeft het vooral gefinancierd met geld, dat ze gespaard had uit de opbrengsten van haar pension Muntstraat 7 Valkenburg. Waarschijnlijk ook met een banklening, maar welke bank is onbekend.
    319 - ca. 1930 - Folder hotel Cremers
    320 - ca. 1930 - Folder hotel Cremers

    Het hotel had 50 kamers met warm en koud stromend water, een mooie lounge en eetzaal en een groot terras en droeg kenmerken van de Stijlgroep. Meer gegevens en foto’s zie mijn artikel in Het Land van Herle.
  2. Tot wanneer heeft jullie grootmoeder het hotel voor eigen rekening en risico geëxploiteerd?
    Mij staat bij dat het hotel reeds in 1943 werd verkocht aan Opa Schunck c.q. Tante Chris.

    Na de verkoop van het hotel (ik heb altijd begrepen, dat Tante Chris Dohmen het hotel heeft gekocht, maar zou ook in opdracht van opa Schunck gebeurd kunnen zijn) zijn Opa en Oma Cremers in het centrum van Valkenburg gaan wonen op een 1e etage (ik dacht in de Grote Straat, …) boven een winkel (drogisterij??)
    Tante Wielke, die ook ziekelijk was (nieren) heeft vanaf die tijd altijd bij haar ouders gewoond (dacht ook al in het hotel) zij was apothekersassistente in de apotheek Starmans, Grote Straat. Zij is met Oma in 1947/1948 mee verhuisd naar het kunderstenen huis in de Plenkert (toen nr 92a).

    Het echtpaar Cremers-Eck exploiteerde het hotel vanaf 1930. In de praktijk alleen Catharina Cremers-Eck, omdat Jean Cremers toen al invalide was door de gevolgen van de Spaanse griep. Hij moest echter wel alle financiële stukken ondertekenen, omdat tot 1957 getrouwde vrouwen wilsonbekwaam waren en dus geen financiële stukken mochten ondertekenen.
  3. Hoe verliep de exploitatie tijdens de bezetting (1940-1944) en na de bevrijding van Valkenburg?
    Oma en Opa woonden reeds tijdens de Duitse bezetting in de Grote Straat, want ik herinner mij nog goed, dat wij in de Grote Straat bij Opa en Oma op bezoek waren, terwijl buiten voor het Gemeentehuis Duitse militairen uit een dienstauto stapten en het gemeentehuis binnen gingen. Van Oma mochten wij in die tijd niet voor het raam staan met een glas oranje ranja in de handen.
    Tijdens WO II hebben de Duitsers het hotel in beslag genomen. Jaartal en reden onbekend. Echtpaar Cremers is toen gaan wonen op een bovenwoning Grotestraat 30, Valkenburg, waar Jean Cremers op 2-5-1947 gestorven is.
    De Duitsers hebben tijdens de bezetting een aantal, zo niet alle hotels in Valkenburg gevorderd voor hun personeel in de regio. Zie hiervoor bij Cammaert Het Verborgen Front, hoofdstuk 7 het onderstaande over het einde van de verzetsstrijders J.H. Coenen uit Simpelveld en W.J. Francotte uit Vaals:
    „… Omstreeks half tien brachten vier militairen Coenen en Francotte naar een hotel in Valkenburg. De in het hotel ingekwartierde soldaten, die opgewonden en nerveus waren, onderwierpen hen aan een kort verhoor dat met schelden en dreigementen gepaard ging. Een dronken S.S.-officier wilde hen executeren, maar de militairen konden het onderling niet eens worden. Daarop brachten de vier bewakers Coenen en Francotte omstreeks tien uur naar een ander hotel, waar achttien militairen waren ingekwartierd. Die besloten over het lot van de twee te stemmen.
    Een meerderheid was voor de doodstraf. Tegen half elf brachten zes militairen de twee K.P.-ers naar het hotel van de Ortskommandant…“

    De plek op de Cauberg, waar de verzetsstrijders Sjeng Coenen
    en Joep Francotte door de Duitsers zijn gefusilleerd. Ze zijn er een tijdlang ook begraven geweest.
    Hier werd later het Provinciaal Verzetsmonument Valkenburg gebouwd.
    Bron: Beeldbank NIMH

  4. Wat was de positie (eigenaar/huurder/exploitant?) van de familie Cobbenhagen-Wetzels in de periode 1945-1954?
    Het jaartal van aankoop/verkoop hotel Cremers door ofwel Peter Schunck ofwel Chris Dohmen-Schunck in de periode 1944-1947 is onbekend aan mij, maar misschien is iets te vinden in het archief van C.Dohmen-Schunck (die overigens erg veel heeft weggegooid, toen ze de zaak in Heerlen verkocht (’al dè ouwe kroam’, zei ze toen ik ernaar vroeg).
    Het zou zelfs kunnen zijn, dat zowel Peter als Chris achtereenvolgens even eigenaar geweest zijn en dat Cobbenhagen alleen huurder is geweest. Totaal mistige periode vanwege de oorlog en zijn gevolgen.
  5. Jullie grootouders verhuisden in 1947 naar de Plenkertstraat en gingen wonen in een huis dat door Peutz, architect van het Glaspaleis (en vaste architect van Peter Schunck?), ontworpen was.
    Waar verbleven jullie grootouders tussen 45 en 47 toen de familie Cobbenhagen zijn intrek had genomen in hotel Cremers?

    Opa en Oma Cremers hebben na het verlaten van Hotel Cremers gewoond boven een winkel in de Grote Straat, recht tegenover het oude Gemeentehuis. Ik weet niet of in die winkel een drogist zaken deed, maar ik meen mij te herinneren, dat er (ook?) souvenirs en schildersbenodigdheden werden verkocht.

    Ik weet niet meer, wanneer Oma en Tante Wielke naar de Bogaardlaan zijn verhuisd. Ik dacht dat zij vanuit de Plenkertstraat naar de Bogaardlaan zijn verhuisd, toen wij in 1949 (of1950?) terugkeerden uit Bonaire.

    Het huis in de Plenkert (92a) is gebouwd voor Opa en Oma Cremers (en Wielke Cremers) in opdracht van mijn vader (?). In 1947 is nog iemand bij de bouw van het huis van de steiger gevallen en dood gebleven.
    Toen wij in 1948 naar Bonaire vertrokken, woonden Oma Cremers en Tante Wielke in de Plenkert 92a.
    Na het overlijden van zowel Oma Cremers als Tante Wielke, die ook nog in de Bogaardlaan hebben gewoond, werd het huis ons home, omdat de wasserij en het pand Plenkert 92 (oud nr!) ondertussen door Opa Schunck aan G.Hennekens was verkocht, waarbij een nieuwe grens kwam tussen pand 92 en 92a. Het kunderstenen huis nr. 92a was toen eigendom van onze vader PJA Schunck. Hoe het pand indertijd is gefinancierd weet ik niet.

    Architect was Frits Peutz, die voor P.J. Schunck gebouwd heeft, zoals het Glaspaleis, maar niet in dienst was van P.J.Schunck. Peutz had zijn eigen architectenbureau, maar hij bouwde wel graag kerken en huizen met de mergelstenen van het mergelbedrijf van Schunck.
    Jean Cremers is nooit verhuisd naar Plenkertstraat 92a, omdat hij tijdens de bouw van de villa stierf (zie antwoord vraag 3). Alleen zijn weduwe Catharina Cremers-Eck en 2 dochters Wielke en Jetty Cremers hebben gewoond in de mergelstenen villa van 1947 tot 1949. Jetty vertrok al in augustus 1948 vanwege haar huwelijk.
  6. Aan wie en wanneer verkochten de grootouders Cremers het hotel? (aan Peter Schunck?)
    Jean jr. (zo moet hij in dit verband worden genoemd) dacht hierover al na op 24-08-2012: „Bijzonderheden over de verkoop van hotel Cremers zijn mij onbekend. Daarvoor zul je bij kleinkind 1, kleinkind 2 of kleinkind 3 moeten zijn. De veronderstelling dat grootvader Schunck te hulp is geschoten bij de voorfinanciering van de bouw van het huis aan de Plenkertstraat is plausibel.“
    Catharina en Wielke hebben vanaf het najaar 1949 tot hun overlijden in 1950 nog even gewoond in de Bogaardlaan 7, Valkenburg, omdat het gezin Schunck-Cremers vanaf het najaar 1949 de villa huurde van P.J. Schunck tot 1960. De villa was eigendom van P.J. Schunck tot zijn overlijden in 1960; daarna eigendom van P.J.A. Schunck.
  7. Werd met de verkoopopbrengst het pand in Plenkertstraat gefinancierd?
    De grond en bouwmateriaal (mergel) en de villa waren dus in 1947 eigendom van P.J. Schunck en niet van de weduwe C. Cremers-Eck.
    Ongeveer in dezelfde tijd werd het huis Kunderstein aan de Raarberg in Meerssen gebouwd. Ook dit in opdracht van P.J. Schunck. Het gaat hier om twee huizen onder een kap, oorspronkelijk bedoeld voor twee van zijn dochters met hun gezin. De oudste, Josephine, werd zwaar ziek en trok weer bij haar ouders in. In haar plaats betrok de zoon Joop van het echtpaar Cremers-Eck met zijn gezin het linker deel van dit huis, rechts woonde familie Janssen-Schunck. Werd met de verkoopopbrengst van het hotel wellicht ook dit huis gefinancierd? Is dit ook door Peutz ontworpen?