De kinderkeuken

Doch eerst nog de keukeninventaris van het
jesuitenklooster

Met de burgemeesters-familie Hens stonden wij op goede voet.
En in 1941 zetelde Hens nog op het raadhuis.
Op een dag kwam ik daar voor een of ander akkefietje en
zag de NSBer Gaaietaan uit de spreekkamer van de burgemeester
komen. Toen ik binnen kwam vroeg ik aan de burgemeester:
“Wat moest die snoeshaan hier?” Hens was ietwat gespannen en
zei: “Hij wil dat wij alle hulp verlenen bij het inrichten van
een gaarkeuken voor de schoolkinderen.” Dit nu was vóór
de oorlog steeds een onderdeel van de St.Elisabethvereniging werkzaam-
heden geweest, waarvan zijn echtgenote bestuurslid was.
Ik antwoordde: "Nu, dan moet de Katholieke Actie hun voor zijn
en morgen beginnen." Dat was aangekaart maar weer te gauw
door mij naar voren gebracht.
                               Ik ging met mevr. Meeuwissen
die steeds gekookt had voor de schoolkinderen, in overleg.
 Hoe kom je aan levensmiddelen? En de Elisabeth Vereniging heeft geen
gerei meer voor keuken en kantine. Hoe kom je daaraan?
en waar doe je zo iets ? en jagen de duitsers je niet weg en
neemt het winterhulpswerk dan het werk over?
Zowel zij als Juffrouw Ubags wilden graag meewerken als ik
een oplossing zou vinden. Mannen van de K.A. gingen bij de
boeren in de omtrek hamsteren voor de kinderkeuken, met een
opmerkelijk enthousiasme om voor andere kinderen iets te doen
konden de chauffeurs van de wasserij zakken vol met aardappelen
meebrengen. (herfst 1941)
In Maastricht had zich een stichting "Fabrieksvoeding" gevestigd.
Ik sloot mij met het bedrijf daarbij aan en t.o.v. de bezetter
werd onze kinderkeuken een fabriekskeuken, waardoor de winter-
hulp erbij uitgeschakeld werd.   Voor keukengerei ging ik op
informatie bij de uitvoerder van de aannemer der Reichsschule.
Deze deed een oogje dicht en wij haalden het komplete keuken-
gerei incl. een stoom-kookketel voor 200 liter eten weg.
Het geheel werd op een zolder der wasserij opgesteld en tijdens
de winter 1941 konden de dames der voormalige St. Elisabethvereniging
weer koken voor de schoolkinderen van Valkenburg.

De razzia

Op een ochtend in de vroege lente 1942 werd plotseling het
gehele gebouw omsingeld door een groep rijkspolitie, onder
aanvoering van wachtmeester Van Renesse (DB) (een fel NSBer en
dienstklopper). Toen de wachtmeester onaangemeld bij mij binnen
kwam, zei hij: "U staat onder arrest wegens verdenking van verboden
wapenbezit." Hij wilde mij verplichten dat ik zou aan-
wijzen waar die wapens zich bevonden. Toen ik mij voor de domme
hield, haalde hij een briefje voor de dag waarop ik het hand-
schrift van een nieuw personeelslid meende te herkennen. Erbij
een schets met aanwijzing: wapens begraven in tuin, revolver
op binnenplaats vergraven, munitie in vaten met zeep.
Inmiddels staan wij op de binnenplaats en is een marechaussee aan
het graven op zoek naar de revolver. Kapelaan Horsmans komt door
de oprijpoort en Renesse gaat hem tegemoet. De marechaussee
wenkt mij met zijn hoofd, ik kijk toe, en hij heeft de revolver in
het gat bloot liggen. Hij gooit hem op de hoop uitgegraven
aarde en doet er meteen een schep aarde overheen. Hij graaft
ijverig door op zoek naar de revolver.
Mijn vrouw was binnen moeten blijven onder toezicht van een
marechaussee. De telefoon werkte niet. Alle machines in het