|
|
|
|
|
De Stoottroeper Kees van Sambeek, bijgenaamd Kees van Maas en Waal, districthoofd van het grootste L.O.-district in Nederland en met zijn 23 jaar tegelijk de jongste in die functie. Tijdens zijn werk voor de geallieerden op 4 aril 1945 verongelukt aan de Duitse kant van de grens bij de Achterhoek, werd hij eerst in Duitsland begraven en in Augustus met militaire eer herbegraven in Nijmegen.
Dit is een foto van de uitvaartdienst.
Zie ook Kees van Maas en Waal
Bron: Nationaal archief, zie link wanneer u op de foto hebt geklikt.
De onderstaande tekst werd bij die gelegenheid geschreven en bevindt zich ook in het Nationaal Archief. Er moet het volgende bij worden aangemerkt:
De „speciale organisatie“ die daarin wordt genoemd, is het L.O. district Maas en Waal. Zijn koeriersdiensten in Nijmegen had hij al voor de L.O gedaan. Dat hij zich met zijn mensen pas na Dolle Dinsdag bij de KP aansloot, klopt zo niet, want de L.O. en de knokploegen werkten al samen. Dat zien we ook aan de aanval op de trein.
Het verhaal van de arrestatie van het grootste deel van de top van de Limburgse L.O., waarbij Kees de dans op het nippertje is ontsprongen, vindt u hier: De overval van Weert.
De plaats, waar Kees is verongelukt, heet Gemen, zie Open Street Map. Sommige bronnen zeggen, dat het ergens bij Enschede ligt. In werkelijkheid is het bij Borken, niet ver vn de achterhoek. Er zijn wel meer mensen, die moeite hebben, Twente en de Achterhoek uit elkaar te houden ;)
In Memoriam Kees van Maas en Waal. Kees van Sambeek, een der prominentste figuren uit de Verzets- wereld, waar hij als districtsleider bekend was onder de naam Kees van Maas en Waal, is vanuit de Sint Antoniuskerk te Nijmegen met militaire eer begraven. In dezen 23-jarigen leider verliest geheel strijdend Nederland een medewerker van groot formaat, die tot de opbouw van ons Vaderland nog heel veel had kunnen bijdragen. Begin 1943 was Kees als koerier te Nijmegen in dienst van de verzetsbeweging‚ Toen de Duitschers echter met geweld arbeiders voor hun "Arbeitseinsatz" trachtten te verkrijgen, stichtte hij zelf een speciale organisatie om de slachtoffers van deze en dergelijke Duitsche acties te helpen. Nederlanders van alle rang en stand, van alle leeftijden, jongens en meisjes, krijgsgevangenen, joden, geallieerde piloten, kortom ieder, die vreesde met den Mof in aan- raking te zullen komen, werd door Kees en zijn ondergrondsche geholpen. Zijn eigen huis maakte hij tot het hoofdkwartier en met zijb ouders en zuster‚ welke hem trouw terzijde stonden‚ bracht hij uitkomst aan honderden‚ die _gebukt gingen onder de Duitsche terreur. Bonnen, geld, levensmiddelen, valsche persoonsbewijzen, Kees zorgde voor alles, Kees dacht aan alles. Spoedig werd hij benoemd tot districtsleider van de verzetsbeweging "Maas en Waal", welk district zich echter uitstrekte over het Rijk van Nijmegen, de Ooy, Raven- stein tot aan Schijndel‚ de Betuwe en de Achterhoek. Hij was als 23-jarige de jongste districtsleider van Nederland met het grootste district. Talloze malen maakte de "Grüne" jacht op hem, maar steeds wist hij te ontsnappen. Tijdens een vergadering van leiders uit Limburg en Oost-Brabant te Weert deed de Gestapo, door een verrader gewaarschuwd, een inval. Acht van de twaalf aanwezigen werden gegrepen. Kees vluchtte juist bijtijds in een andere kamer en verborg zich daar achter een levensgroot portret van.... H.M. de Koningin. Even later stormden de Duitschers deze kamer in, schoten zelfs door het portret heen, maar raakten Kees niet en hij ontkwam. Mede door dit verraad werd de grond te Nijmegen te heet onder zijn voeten en verhuisden hij en zijn staf naar Schijndel, de naderende frontlijn tegemoet. Op dolle Dinsdag lieten ze daar een Duitsche pantsertrein in de lucht vliegen. Toen sloot zijn organisatie zich aan bij de K.P. en leidde hij gedurende drie maanden in de Bleríksche bosschen met groote ontberingen en risico's het partisanenwerk‚ zoals er dit waarschijnlijk nergens in Nederland is geweest. In het Duitsche bruggenhoofd bij Venlo over de Maas maakten ze tientallen krijgsgevangenen en verstoorden het hele Duitsche bevoorradings- systeem in dit gebied. Ook na de bevrijding van Limburg werkte hij moedig verder en verrichtte door spionnagediensten in de Betuwe bewonderenswaardige prestaties. Tengevolge van een motorongeluk op een van zijn dienstreizen nabij Enschede overleed hij in een Engelsch veldhospitaal en werd even over de Duitsche grens op een geallieerd soldatenkerkhof begraven, in de grond van het land, waartegen hij gevochten had met al de kracht van zijn jonge leven. Wijlen Pater Bleys, een van zijn intieme medewerkers, heeft er veel toe bijgedragen dat zijn stoffelijk overschot naar Nijmegen werd overgebracht, waar het dezer dagen met militaire eer is begraven. Vele vrienden en strijdmakkers uit de ondergrondsche tijd waren bij zijn uitvaart aanwezig- Acht leden van de Stoottroepen droegen hun overleden leider grafwaarte en enkele salvo's van het vuurpeloton waren de laatste groet aan een trouw kameraad, die ze nooit zullen ver- geten. Kees, velen hebben je gekend en je persoon, je leiderschap, je vaderlandsliefde en je nobel karakter leeren waarderen. Eens hadden we je bij ons en konden ons de bevrijding van Nederland zonder jou niet voorstellen; nu zijn we vrij en ook de wereldvrede is er, maar jij bent er niet meer. Die vrede, die vrijheid was mede jouw werk. Kees van Maas en Waal, Nederland dankt je. FOTO: Deze foto werd genomens tijdens de plechtige uitvaart van Kees van Maas en Waal in de Sint Antoniuskerk te Nijmegen. Aug. 1945 Nr. 6684 Foto ANEFO / K. Raucamp.