SchunckWeb

Ca. 1915 - Familie Eck, zussen en broers - v.l.n.r. B: Ellen, Josef, Johanna, Clara - A: Maria Kreijen-Eck, Theresa Lückers-Eck, „Heeroom“ Willy Eck, Gerda Schreijen-Eck, Trienchen Eck

Anna Catharina (Trienchen / Catrinchen) Eck (∗ 03-02-1882 † 02-06-1950) was afkomstig uit Kerkrade, haar man Jean Cremers (∗ 28-12-1878 † 02-05-1947) kwam uit Voerendaal. Over het waarom ze naar Valkenburg zijn gekomen staat meer op Het echtpaar Eck-Chermin en hun kinderen. Het had met het werk van Jean als onderwijzer aan de Valkenburgse MULO voor jongens te maken.
Toen ze naar Valkenburg kwam, probeerde ze zich met haar Kerkraads dialect verstaanbaar te maken. Er waren nog geen supermakten, de winkels hadden nog toonbanken, waar je je wens kon uiten. Zo ging dus ook oma Cremers in Valkenburg haar boodschappen doen. Ze had bijna alles bij elkaar, toen ze zei: „Dan jäft mich gevälligst nog ’ne pot zeem!“
Wat niets anders betekent dan dat ze asjeblief een pot stroop wilde. Dat begreep die juffrouw niet, ze verstond iets van zeem en kwam met een stuk leer. Men praatte volledig langs elkaar heen, tot ze door wijzen toch kreeg wat ze wilde. Zo ver liggen blijkbaar het Valkenburgs en het Kerkraads uit elkaar. Sindsdien heeft ze in Valkenburg nooit meer één woord Kerkraads gesproken.
Ze werd door haar familie Trienchen en Catrinchen genoemd, maar in Valkenburg werd dat mevrouw Cremers en waarschijnlijk voor de mensen die haar daar bij haar voornaam noemden Catharina. Die voornaam leeft voort in haar kleindochters Ineke en Rieneke. Door haar kinderen werd ze Moeke genoemd.

1929 - Jean en Trienchen Cremers tussen gasten van het oude hotel, Muntstraat 7

SchunckWeb werd door haar dochter Gerda, mijn moeder, beschreven als een kordate, maar tegelijk zeer warmhartige vrouw. Dat moet ook wel zo geweest zijn, want anders was het haar nooit gelukt, op rijpere leeftijd niet alleen nog een hotel op te zetten, maar ook een zeer hechte kring van gasten aan te werven, die juist in de begintijd voor het overleven zo noodzakelijk zijn.
Het begon allemaal in de Muntstraat, op nummer 7. Opa Cremers begon steeds meer last van zijn ziekte te krijgen, het was duidelijk, dat hij niet meer lang kon blijven werken. Dus ging Catharina kamers met ontbijt verhuren, wat door het in Valkenburg opkomend toerisme voor de hand lag. Wat minder voor de hand lag, was de voortvarendheid, waarmee ze dat aanpakte. Ze huurde kamers in bij buren en voegde die aan haar bedrijfje toe. De gasten die bij de buren sliepen, kwamen bij haar ontbijten. Later kregen ze desgewenst ook een warme maaltijd. Op die manier groeide het uit tot een kompleet pension.

ca. 1930 - hotel Cremers

Alles liep zo voorspoedig, dat er niet meer aan de grote vraag kon worden voldaan. Er werd uitgezien naar een locatie om een echt hotel te bouwen. Die werd gevonden aan de Wilhelminalaan in Valkenburg. Het werd van de plaatselijke mergelblokken gebouwd en kreeg een heel eigentijds uiterlijk.

Familie Cremers - Ca. 1928 in hotel Cremers - v.l.n.r. Gerda, Trienchen, Jetty, Jean, Wielke

Het was in Duitsland de tijd van de inflatie en van grote werkloosheid. Bijgevolg kwamen er in hotel Cremers veel Duitsers werken, vooral uit het Rijnland. Ik weet niet, waarom ik in dit verband aan Boppard denk. Kwamen daar personeelsleden vandaan?

De twee grote dochters kregen ieder een taak in het hotel. Wielke was lichamelijk niet zo sterk, maar ze kon goed rekenen. Dus kreeg ze een administratieve taak. Gerda kreeg met haar prille 16 jaar nominaal de leiding over de keuken. Maar in feite deed ze dat natuurlijk samen met de chefkok. (Later heeft ze vaak verteld, dat ze toen 16 was, zodat ik ervan uit ga, dat het hotel in 1928 is geopend. Arnold Schunck) Daar heeft ze leren koken - waar wij kinderen nog veel van mochten profiteren - maar ze heeft er vooral ook geleerd, leiding aan personeel te geven. Joop, de enige jongen in het gezin, zou priester worden, dus die ging doorleren, terwijl dochter Jetty nog te klein was om mee te werken.