|
|
|
|
|
Limburg 1940-1945,
Hoofdmenu
De Maastrichtenaar Petrus Ummels was ondergronds mijnwerker [1#2] op de Staatsmijn Maurits en werd volgens de directeur van het Gewestelijk Arbeidsbureau Maastricht na “willekeurig verzuim” verplicht, op 17 maart 1942 naar Duitsland te gaan om te werken bij de Opel A.G. in Brandenburg. [1#6]
Zijn weduwe zei na de oorlog, dat dat vrijwillig was geweest, maar bericht ook, dat Ummels met behulp van een doktersverklaring na zijn verlof niet meer terug wilde naar Duitsland. Hij werd gearresteerd en via kamp Amersfoort weer naar Duitsland gestuurd. Hij is in Berlijn-Spandau in een ziekenhuis overleden. Hij was in Duitsland samen met zijn broer, die de woorden van de weduwe bevestigde. [1#26].
Uiteindelijk kunnen we bij deze broers van dwangarbeid spreken, maar uit het dossier blijkt geen verzet, waartoe hij op maastrichtsegevelstenen wordt gerekend. [4]
De oorlogsgravenstichting [3] heeft hem vanwege de dwangarbeid herbegraven op het Nationaal Ereveld Loenen, [2] Graf E78.
Voetnoten