De Limburgse gesneuvelden

Frans Verbruggen
(Franciscus Wilhelmus Gerardus Hendricus)

Cammaert schrijft in zijn inleiding over Frans Verbruggen: Roermond, administrateur sanatorium “Hornerheide”. Was aangesloten bij de O.D. en maakte zich vooral verdienstelijk als hulpverlener van geallieerde vluchtelingen. Hij had daarin een coördinerende en leidinggevende functie. [1.1]
Frans Verbruggen en Remco Roosjen (zoon van Johan Roosjen) konden daarvoor steunen op de onderduikorganisatie L.O. en een aantal doorgangshuizen in Roermond. [1.2]

Verbruggen was op 1 juli 1940 in Horn begonnen als directiesecretaris in het Sanatorium Hornerheide, klom achtereenvolgens op tot administrateur en tot economisch directeur speciaal voor wat betreft de financiële, economische en administratieve werkzaamheden en tot directeur van Maaslandkliniek.
Op het einde van de oorlog was hij als actief verzetsstrijder gedwongen onder te duiken. De hoge onderscheidingen, die hem na de oorlog ten deel vielen, deden iets beseffen van zijn moedige verzetsactiviteiten in die tijd. Na de oorlog deed hij als reserve-officier twee jaar dienst in Indonesië. Daarna hielp hij zowel de uitbreiding als de reorganisatie van het sanatorium tot een goed einde brengen. [2.1]
Want: In 1957 stonden honderd bedden leeg. Het sanatorium werd uitgebreid met een interne ziekenhuisafdeling, een verpleegtehuis voor langdurige zieken en een longafdeling voor lijders aan andere longziekten dan TBC. De nieuwe afdelingen opereerden onder de gemeenschappelijke naam Maaslandkliniek. [2.2]

Voetnoten

1. Cammaert, A. P. M. (1994). Het verborgen front: Geschiedenis van de georganiseerde illegaliteit in de provincie Limburg tijdens de Tweede Wereldoorlog, Rijksuniversiteit Groningen.
   1. Hoofdst. 0, pp.18ff: Introductie van vaak genoemde personen
   2. Hoofdst. 4: Hulpverlening aan geallieerde piloten en hun bemanningsleden, p.299
2. 1. ResearchGate Vijftig jaar Hornerheide
   2. archieven.nl EAN_0869: Stichting Hornerheide Sanatorium en Maaslandkliniek te Horn, 1919-1983