|
|
|
|
|
Limburg 1940-1945,
Hoofdmenu
De in Maastricht woonachtige winkelier en manufacteur van lederwaren Paulus Anthonius (Tom) Engeln was van Duitse afkomst en was gescheiden van een Duitse vrouw, Betsy Wanger, met wie hij drie kinderen had. Die waren in 1942 4, 7 en 12 jaar oud. Hij drukte in de achterkamer van zijn bedrijf de illegale bladen “Vrij Nederland” en de “Oranje Post”, die via de groep Dresen werden verspreid. Hij bood onderdak aan de Amsterdamse jood Isidoor Brandon, die tevens zijn zakelijke partner werd, en diens vriendin Cor Meijer. Brandon had een schuld bij hem en was bovendien bang voor zijn hachje. Daarom hebben hij en Meijer Tom en de hele groep Dresen verraden. Op vrijdag 28 november 1941 werden hij en enkele anderen gearresteerd. In de dagen daarna werd bijna de hele verzetsgroep Dresen/Hage, drieëntwintig verzetsstrijders, opgepakt. Tegen de drie belangrijkste verzetslieden van de verzetsgroep “Oranje Koerier”, Pierre Dresen, Dirk Hage en Gerrit Spierings werd de doodstraf geëist en uitgesproken. Tom en acht anderen kwamen in het Kamp Amersfoort terecht. Via verschillende kampen zoals Buchenwald en het „Nacht- und Nebel“ [1] kamp Natzweiler (Elzas) tenslotte in het concentratiekamp Ebensee [2], waar hij in de ziekenbarak uiteindelijk aan uitputting bezweek op 27 april 1945, een week voor de bevrijding van het kamp. Hij werd 43 jaar.
Er ligt een struikelsteentje voor het huis Bredestraat 37, Maastricht. [3]
Zie de uitgebreide biografie van Tom Engeln op www.struikelsteentjes-maastricht.nl/. [4]
Voetnoten